Το Musée de l’Orangerie ανοίγει τις ηλεκτρονικές πύλες του εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού, δίνοντας την δυνατότητα στο κοινό να απολαύσει από την οθόνη του υπολογιστή, μοναδικούς ιμπρεσιονιστικούς πίνακες του Κλωντ Μονέ.
Η γκαλερί του Παρισίου ακολουθεί το παράδειγμα και άλλων μουσείων και πολιτιστικών ιδρυμάτων που κάνουν διαδικτυακά προσβάσιμα τα πολύτιμα εκθέματά τους, για όσο διαρκεί η υποχρεωτική καραντίνα.
Από το σπίτι του στο Ζιβερνύ, ο Μονέ συνήθιζε να παρατηρεί κάθε μέρα τα νούφαρα στην λίμνη της περιοχής, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον μεγάλο κύκλο έργων που ξεκίνησε να δημιουργεί στα τέλη του 1890. Σήμερα, οχτώ μοναδικές συνθέσεις εκτίθενται στο Musée de l’Orangerie, τοποθετημένες κατά τα σχέδια του ίδιου του καλλιτέχνη.
Σε συνεργασία με το Google Art Project, το παρισινό μουσείο δίνει την δυνατότητα στους φιλότεχνους που παραμένουν αναγκαστικά εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, να περιηγηθούν εικονικά στα δύο οβάλ δωμάτια που φιλοξενούν τα περίφημα παστέλ νούφαρα του Γάλλου καλλιτέχνη, ο οποίος ζωγράφισε τους αριστουργηματικούς πίνακες από το 1915 έως και το 1926.
Χάρη στην ευκρίνεια που εξασφαλίζουν τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, μπορείτε να εστιάσετε πάνω στους πίνακες και, κάνοντας zoom in στην οθόνη, να ανακαλύψετε ακόμα και τις πλέον αδιόρατες λεπτομέρειες στις πινελιές του ζωγράφου. Για να περιηγηθείτε στο Musée de l’Orangerie πατήστε εδώ. Ο Μονέ στο Παρίσι, στις 14 Νοεμβρίου του 1840. Ο πατέρας του, ήταν εύπορος έμπορος της εποχής, που διακινούσε
προμήθειες πλοίων. Το 1845, η οικογένειά του μετακόμισε στη Χάβρη, που αποτελούσε σημαντικό λιμάνι στις όχθες του Σηκουάνα. Το 1858 γνωρίστηκε με τον Εζέν Μπουντέν, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του Μονέ και τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για ζωγράφους εκείνης της περιόδου.
Τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετική Ακαδημία (Académie Suisse) και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων επισκεπτόμενος το Μουσείο του Λούβρου. Παράλληλα, γνώρισε τον Καμίλ Πισαρό και τον Γκυστάβ Κουρμπέ. Την περίοδο 1860-1862, επιστρατεύτηκε και ταξίδευσε στην Αλγερία.
Λόγω ενός προβλήματος της υγείας του, απολύθηκε από το στρατό περίπου το 1862 και σημαντικό ρόλο σε αυτό φαίνεται πως διαδραμάτισε και η θεία του, η οποία μάλιστα υποχρέωσε τον Μονέ να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ο ίδιος ο Μονέ, απέφυγε να την εγγραφή, ωστόσο παρακολούθησε μαθήματα, για περίπου δύο χρόνια, στο ατελιέ του Σαρλ Γκλαιρ (Charles Gleyre), όπου συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλευ. Πέρα από τη φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, μοιράζονταν κοινές ιδέες για τη ζωγραφική, οι οποίες αργότερα θα μετουσιώνονταν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.
Το 1870 νυμφεύτηκε την Καμίλ Ντονσιέ, με την οποία συζούσε και είχαν ήδη ένα γιο, τον Ζαν. Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου βρήκε καταφύγιο στο Λονδίνο, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στη Γαλλία και το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος). Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Λουί Λερουά στη χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός για πρώτη φορά.
Το 1879 πέθανε η σύζυγός του, αφήνοντάς του δυo παιδιά. Τον Απρίλιο του 1883 μετακόμισε στο Ζιβερνύ, ένα χωριό στον ποταμό Επτ, μόλις 65 χλμ μακριά από τη πρωτεύουσα. Εκεί έζησε με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, με την οποία παντρεύτηκαν το 1891. Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλων βασισμένων σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πίνακες του, που απεικονίζουν τον προσωπικό του κήπο, στην οικία του στο Ζιβερνύ. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για την δημιουργία μιας σειράς τοπίων.
Το 1908 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του δεδομένου ότι έπασχε από καταρράκτη. Τελικά υποβλήθηκε επιτυχώς σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις το 1923, γεγονός που του επέτρεψε να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα, το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνύ, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.
Πηγή: lifo
