Επαναφορά του μαθήματος χωρίς ουσιαστικές αλλαγές.
Τα Λατινικά ήταν ένα μάθημα που εθεωρείτο το πιο εύκολο για τους υποψηφίους στις σχολές ανθρωπιστικών επιστημών των ΑΕΙ. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για τους υποψηφίους; Παπαγαλία για υψηλές βαθμολογίες! Η κατάσταση ωστόσο δεν άλλαξε με την Κοινωνολογία, η οποία αντικατέστησε τα Λατινικά στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2020 και του 2021 με απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το αποδεικνύουν οι επιδόσεις των υποψηφίων στα δύο μαθήματα την τελευταία τετραετία. Το… γαϊτανάκι της παπαγαλίας, ως φαίνεται, θα πιάσουν και πάλι τα Λατινικά, τα οποία επιστρέφουν με απόφαση της νυν υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως.
«Το βασικό επιχείρημα –εν πολλοίς εύλογο– κατάργησης των Λατινικών ήταν ο μηχανιστικός τρόπος διδασκαλίας και εξέτασης του μαθήματος που δεν οδηγούσε στην εμβάθυνση και την ουσιαστική κατανόηση του ρωμαϊκού πολιτισμού και της ρωμαϊκής γραμματείας. Ωστόσο, με τον ίδιον ακριβώς τρόπο προσεγγίστηκε και διδάχθηκε και το μάθημα της Κοινωνιολογίας, που αντικατέστησε ως πιο “σύγχρονο” τα Λατινικά. Προβληματικό εγχειρίδιο, στείρα απομνημόνευση, καμία απαίτηση κριτικής συνδυαστικής σκέψης, πληθώρα αριστούχων –όπως και στα Λατινικά–, που ενδεχομένως δεν κατανόησαν τίποτα από τις σύνθετες έννοιες της επιστήμης της Κοινωνιολογίας, απλώς απομνημόνευσαν άριστα», αναφέρει στην «Κ» η φιλόλογος κ. Βασιλική Καρτάλη.
«Ο ορισμός της Κοινωνιολογίας ως εξεταζόμενου μαθήματος ήταν εσπευσμένη και καινοφανής υπουργική απόφαση, διότι αντικαθιστούσε ένα γνωστικό αντικείμενο με άλλο στη ρότα της “πεπατημένης οδού” που συνδέει (συχνότατα) τις εκάστοτε αλλαγές στο εκπαιδευτικό τοπίο με το πολιτικό προσωπικό που τις εισηγείται – επιφέροντας ανούσιες αντιπαλότητες. Περιόριζε το μάθημα σε μία μόνο κατεύθυνση –αφού έπαυε πλέον να είναι μάθημα γενικής παιδείας που απευθύνεται σε όλους τους αποφοίτους– και συνάμα εξωθούσε τους υποψηφίους στην προσέγγιση του μαθήματος, μέσω της αποστήθισης, για τις ανάγκες του εξεταστικού συστήματος. Ηταν, εντέλει, μια εσφαλμένη απόφαση διότι παράβλεπε αυτό που ήταν επιτακτικό πριν από όλα· δηλαδή το ότι έπρεπε πρώτα να αλλάξει το σχολικό εγχειρίδιο προκειμένου να εξυπηρετηθεί, με προοπτική, η νέα στόχευση που αφορούσε στο μάθημα», δηλώνει από την πλευρά του στην «Κ» ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και συγγραφέας κ. Σπύρος Γεωργίου. «Πρέπει με βάση ένα καινούργιο βιβλίο να πιστωθεί χρόνος για την εξοικείωση των διδασκόντων και των διδασκομένων με ένα “νέο παράδειγμα διδασκαλίας” της Κοινωνιολογίας –απαραίτητου μαθήματος γενικής παιδείας– που θα ευνοεί την κριτική ματιά στα πράγματα», προσθέτει. Ανάλογα ισχύουν για τα Λατινικά.
Σύμφωνα με την κ. Καρτάλη, «η επαναφορά του μαθήματος, που υποστηρίζεται δικαιολογημένα από όσους πιστεύουν στην αξία και στην ανάγκη διδασκαλίας των κλασικών γραμμάτων, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή με τους πολλαπλούς τριγμούς και τις αλλεπάλληλες ανατροπές, γίνεται με αδόκιμο τρόπο. Χρησιμοποιείται το ίδιο, ξεπερασμένο εγχειρίδιο –ελλείψει άλλου προφανώς–, που με κανέναν τρόπο δεν ανταποκρίνεται στους νέους διδακτικούς στόχους που υποτίθεται ότι έχουν τεθεί. Δηλαδή, την ουσιαστική προσέγγιση της ρωμαϊκής γραμματείας και άρα την κατανόηση του ρωμαϊκού πολιτισμού και του ρόλου που έχει διαδραματίσει στη συγκρότηση αυτού που ονομάζουμε ευρωπαϊκός πολιτισμός. Προχειρότητα, ίδια μηχανιστική προσέγγιση φοβάμαι, και φυσικά πατριωτισμός των δασκάλων που καλούνται μόνοι τους να φανταστούν πώς πρέπει να ανασυνταχθεί το μάθημα».
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – Απόστολος Λακασάς
