Ο Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί είναι ένας 19χρονος αριστούχος μαθητής στο Πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης, ο οποίος σήμερα έχει καταπλήξει με το κατόρθωμά του όχι μόνο το νησί της Λέσβου, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα.
Το 2019 ο Κουρός και η οικογένειά του έφτασαν με μια βάρκα γεμάτη πρόσφυγες στη Μυτιλήνη. Δεν γνώριζε ούτε μία λέξη στα ελληνικά. Σήμερα, μόλις τρία χρόνια αργότερα, έμαθε πως αρίστευσε στις Πανελλαδικές Εξετάσεις συγκεντρώνοντας μέσο όρο 18, 25. Έγραψε μάλιστα 20 στα μαθηματικά, 20 στη φυσική, 19,5 στη χημεία και 13,5 στην έκθεση.
Ο ευτυχισμένος μαθητής μίλησε στην «Κ» για την επιτυχία του, τα όνειρα του για το μέλλον αλλά και για το δύσκολο ταξίδι του ως εδώ.
«Να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω καν πως αισθάνομαι αυτή τη στιγμή!» μας λέει στην αρχή της συνομιλίας μας και συνεχίζει: «Δεν περίμενα να γράψω τόσο καλά. Ήμουν αγχωμένος, ειδικά με το μάθημα της γλώσσας-έκθεσης. Με φόβιζε πολύ η έκθεση και τελικά εκεί πήρα και τον πιο κακό βαθμό, 13,5. Είδα στο χαρτί λέξεις που δεν τις γνώριζα, αλλά ευτυχώς κατάλαβα το νόημα από τις υπόλοιπες. Πήρα και δύο 20άρια!
Οι γονείς μου μού είπαν ότι είναι πολύ περήφανοι για εμένα. Ο αδερφός μου θα φοιτήσει στην Α’ Λυκείου του χρόνου. Πολύ χαρούμενος και αυτός με την επιτυχία μου. Άρχισαν να μας παίρνουν και όλοι οι συγγενείς από το Ιράν για να πουν τα “μπράβο”. Ο στόχος είναι να περάσω στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Θεσσαλονίκης και νομίζω πως θα τον πιάσω. Θέλω τη Θεσσαλονίκη γιατί είναι κοντά στη Μυτιλήνη που ζουν οι γονείς μου και γιατί όλοι οι δάσκαλοι μού λένε πως είναι μια πόλη με ωραία φοιτητική ζωή.
Σήμερα είναι η πιο ωραία μέρα της ζωής μου από τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Ή μάλλον, η δεύτερη πιο ωραία. Η πρώτη πιο ωραία ήταν τον περασμένο Ιανουάριο όταν πήραμε τα χαρτιά για το άσυλο. Νοικιάσαμε ένα σπίτι στην πόλη και από τότε ζούμε εκεί».
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας – με τρόπο αφοπλιστικό αλλά και με την αθωότητα που χαρακτηρίζει την ηλικία του- μάς λέει συνεχώς: «Μην με βλέπετε έτσι χαρούμενο. Έχω περάσει πολύ δύσκολες μέρες».
Ο ίδιος τις θυμάται για λίγο- «Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 15 χρονών τον Αύγουστο του 2019. Μπήκαμε και εμείς σε βάρκα από Τουρκία. Ευτυχώς είχε καλό καιρό και δεν κινδυνέψαμε.
Οι γονείς μου αποφάσισαν να φύγουν από το Ιράν για πολιτικούς λόγους. Είναι όμως κάτι που δεν θέλουν να συζητάμε στο σπίτι, είναι πράγματα που θέλουν να αφήσουν πίσω. Στη Λέσβο, εργάζονται σε μια ΜΚΟ ως μεταφραστές.
Για δυόμιση χρόνια ζούσαμε στα camp- πρώτα Μόρια, μετά Καρά Τεπέ, μετά πάλι Μόρια και στο τέλος στον καταυλισμό που πήρε τη θέση της καμένης Μόριας. Στη Μόρια ήταν πολύ άσχημα. Ήμασταν συνέχεια σε μια ουρά- για φαγητό, για μπάνιο, ουρές για όλα. Ευτυχώς, τη φετινή σχολική χρονιά, μια ΜΚΟ μού βρήκε έναν μικρό χώρο στην πόλη για να πηγαίνω μετά το σχολείο. Στο camp δεν μπορούσα να διαβάζω και να βρω ησυχία. Σας λέω, με βοήθησαν όλοι πάρα πολύ!»
Ο δρόμος προς την επιτυχία και τα όνειρα για το αύριο
Ο Κουρός μάς μίλησε και για την προετοιμασία που έκανε για τις εξετάσεις. «Διάβασα πάρα πολύ. Πήγαινα φροντιστήριο, διάβαζα και τα Σαββατοκύριακα» περιγράφει στην «Κ» και σημειώνει: «Τελευταία φορά βγήκα με τους φίλους μου το περασμένο Πάσχα. Με βοήθησαν όμως όλοι πάρα πολύ, οι συμμαθητές μου, οι καθηγητές μου, όλοι. Με αγαπούν και με υποστηρίζουν».
Σε ερώτηση σχετικά με τα εξαιρετικά ελληνικά του, απαντά με τη σεμνότητα που τον διακρίνει: «Ήμουν σε ένα περιβάλλον που μιλούσαν όλοι ελληνικά».
«Η αγαπημένη μου ελληνική λέξη είναι η “γαλήνη”» μας λέει ο Κουρός και συνεχίζει: «μου αρέσει να ακούσω ελληνικό undergroung ραπ. Μου αρέσουν οι Social Waste! Μου αρέσει ακόμα η ελληνική φύση».
Και πόσο μακριά στο μέλλον βλέπει ο Κουρός; «Έμαθα τα ελληνικά εδώ, πέτυχα στο σχολείο. Έχτισα ήδη κάποια πράγματα. Θα ήθελα να ζήσω και στην Ελλάδα». Όσο για τα όνειρα μέχρι να αρχίσει το Πανεπιστήμιο; «Πολλά μπάνια, ποδήλατο και βόλτες», απαντά.
Πηγή: Καθημερινή– Τριανταφύλλου Δ.
