Θετική είναι η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να μπορούν να συγκροτηθούν εκπαιδευτικοί όμιλοι μετά τη λήξη των μαθημάτων ή στο πλαίσιο του ολοήμερου προγράμματος. Στους ομίλους τα παιδιά μπορούν να ασχοληθούν ενδεικτικά με εκπαιδευτική ρομποτική, με επιστημονικές κατασκευές – πειράματα, με μαθηματικά παιχνίδια, με δημιουργική γραφή, να αναπτύξουν θεματικές όπως το ασφαλές και δημιουργικό Διαδίκτυο, να συγκροτήσουν χορωδία, θεατρική ομάδα, ορχήστρα. Και αυτά είναι μερικοί από τους τίτλους που απαριθμεί το υπουργείο. Παράλληλα, αποφασίστηκε να εισαχθούν δύο θεσμοί που θα λειτουργούν συμβουλευτικά. Ο θεσμός του παιδαγωγικού συμβούλου – μέντορα που θα έχει ρόλο να υποστηρίξει κάθε νεοδιοριζόμενο ή πρόσφατα τοποθετημένο στη σχολική μονάδα εκπαιδευτικό, και ο θεσμός των ενδοσχολικών συντονιστών, «οι οποίοι θα συντονίζουν και θα υποστηρίζουν τους εκπαιδευτικούς στο έργο τους, καθώς και τις προσπάθειες της διεύθυνσης κάθε σχολικής μονάδας να την ενισχύσουν ως επαγγελματική κοινότητα μάθησης και ανάπτυξης».
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται τα παραπάνω από το υπουργείο Παιδείας για τα τυχόν μέτρα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων. Ενδεικτικά, ο μέντορας ήταν στις εξαγγελίες του επιτελείου της Αννας Διαμαντοπούλου. Από την άλλη, εκπαιδευτικοί όμιλοι υπάρχουν στα ιδιωτικά σχολεία, στα δημόσια πρότυπα σχολεία ενώ συμβατικά, όπως λέγονται, σε δημόσια σχολεία στα οποία οργανώνονται ομάδες μαθητών με εκπαιδευτική στόχευση ανάλογη των ομίλων.
Οι πολιτικές αυτές επιλογές δεν υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις μετά το 2012, επειδή η Παιδεία είναι το πεδίο στο οποίο κάθε κυβέρνηση θέλει να αφήσει το ιδεολογικοπολιτικό αποτύπωμά της, και γι’ αυτό οι μεταρρυθμίσεις πέφτουν βροχή. Αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος που πολλά από όσα λέγονται μένουν στα χαρτιά. Μία μεταρρύθμιση, για να μην καταλήξει ρητορεία απαιτεί καλή οργάνωση από την ηγεσία του υπ. Παιδείας και υλοποίηση από τον μηχανισμό του. Η δυσπιστία ως πρώτη αντίδραση για την επιτυχία των καινοτομιών που επιχειρούν να εισάγουν οι εκάστοτε ηγεσίες του υπ. Παιδείας στο ελληνικό σχολείο, καταδεικνύει πολλά. Αποκρυσταλλώνει αντιλήψεις που έχουν δομηθεί πάνω στη θέση περί της ήσσονος προσπάθειας, η οποία διατρέχει τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα.
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ– Α. Λακασάς
