Στις φετινές βάσεις εισαγωγής ένα από τα στοιχεία που έμεινε στο περιθώριο του επιλεκτικού φακού των ΜΜΕ είναι ότι έχουμε 30 τμήματα ΑΕΙ με λιγότερους από 10 εισακτέους!
Και θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς βεβαίως το προηγούμενο αλλά και το νυν επιτελείο του υπουργείου Παιδείας: Τελικά, αν αθροίσουμε τα τμήματα που τα τελευταία τρία χρόνια έμειναν χωρίς εισακτέους ή είχαν εισακτέους μετρημένους στα δάκτυλα των δυο χεριών, είναι περισσότερα ή λιγότερα από τους εισακτέους που έμπαιναν στα Πανεπιστήμια με 1,2 ή 3 πριν να έρθει η σωτήρια Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής;
Για παράδειγμα, το νέο τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών Αειφορικής Γεωργίας στο Αγρίνιο δεν θα δει φέτος ούτε έναν πρωτοετή φοιτητή από τα ΓΕΛ (αναρωτιέται κανείς αν θα μπορέσει τελικά να λειτουργήσει), ενώ η Νοσηλευτική Σχολή του Διδυμότειχου που κάθε χρόνο πρωτοστατεί στο ιδιότυπο ράλι των πανεπιστημιακών προγραμμάτων με τους λιγότερους εισακτέους, φέτος θα έχει μόνο έναν πρωτοετή φοιτητή, όπως και το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της ΑΣΠΑΙΤΕ.
Για τρίτη χρονιά η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής αφήνει χιλιάδες θέσεις κενές στα ΑΕΙ (περίπου 10.000 θέσεις εισακτέων κενές φέτος). Στο βάθος περιμένει η «αρχή μιας νέας χρυσής εποχής» για τα κολέγια, τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία.
Το ξαναλέμε: για τρίτη χρονιά φέτος, όταν το υπουργείο ανακοινώνει θέσεις εισακτέων, ουσιαστικά πρόκειται για μια προσφορά σε ανεπιθύμητους καλεσμένους.
Κατά τα άλλα, μια σαλάτα αποτελεσμάτων που οδηγεί άλλους να κόβονται από την είσοδο των Πανεπιστημίων από τις παράδοξες τεχνικές της ΕΒΕ και άλλους με υψηλές βαθμολογίες να μην μπορούν να πιάσουν τη σχολή της προτίμησής τους.
Η «ορθολογικοποίηση του αριθμού των εισακτέων» στα δημόσια ΑΕΙ γίνεται εργαλείο για τη μετακύλιση του κόστους σπουδών στις οικογένειες των υποψηφίων. Και αυτό εξυπηρετείται με διπλό τρόπο. Πρώτον, με τη μεταφορά υποψηφίων κατευθείαν στα κολέγια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το υπουργείο Παιδείας μπορεί να φρόντισε να κόβονται από τα δημόσια Πανεπιστήμια υποψήφιοι με 8.000 μόρια, φρόντισε, όμως, παράλληλα, να μπορούν με 8.000 ευρώ να γραφτούν στα ιδιωτικά λεγόμενα κολέγια.
Δεύτερον, με τον σταδιακό μετασχηματισμό των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων σε επιχειρήσεις παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών, τη μετάλλαξη της γνώσης από κοινωνικό αγαθό σε εμπορικό προϊόν και τη μετατροπή της μόρφωσης από συλλογικό δικαίωμα σε ατομική επιλογή. Ας μην αμφιβάλλει κανείς. Με το σκιάχτρο της ίδρυσης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα πιεστούν τα δημόσια να λειτουργήσουν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, να μειώσουν τα χρόνια σπουδών και να στραφούν στην αγορά σε αναζήτηση νέων πηγών εσόδων (ίδρυση σχολών στην αγγλική γλώσσα με δίδακτρα, τέλη εγγραφής, σύνδεση με επιχειρήσεις, μετατροπή σε επιχειρήσεις πώλησης υπηρεσιών).
Πηγή: efsyn
