Κατά την πρώτη περίοδο των κυβερνητικών θητειών, οι φρέσκοι υπουργοί ξετυλίγουν τα μεταρρυθμιστικά τους σχέδια – προεκλογικά, πολλοί λίγοι τους δίνουν σημασία. Κάτι τέτοιο θα κάνει με τη νέα σχολική χρονιά η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Οσοι θυμούνται, και κατά καιρούς επικαλούνται, τη φράση του Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέα την περίοδο του Διαφωτισμού, Κλοντ Αντριέν Ελβέτιου, πως «η παιδεία μπορεί τα πάντα», γνωρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία δεν έχουν ορατό χρονικό ορίζοντα για να αποδώσουν. Ούτε τα οφέλη τους είναι εύκολα να εντοπιστούν. Επίσης η επιτυχία τους απαιτεί πολιτική συναίνεση, επιμονή και επιμονή. Χαρακτηριστικά, στη Φινλανδία η ιδέα για το ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης προτάθηκε από διακομματική επιτροπή το 1947, ψηφίστηκε το 1963 και υλοποιήθηκε πλήρως το 1979. Οπως λέει η Λούσι Κρέχαν στο βιβλίο της «Φυτώρια ευφυΐας, ένα ταξίδι στα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), «το ότι προηγήθηκε συζήτηση επί τόσα χρόνια και οικοδομήθηκε διακομματική συναίνεση, αντί να έρθει η κυβερνητική πλειοψηφία και να νομοθετήσει χωρίς να λάβει υπόψη κανέναν, ίσως είναι και ο λόγος που, σε γενικές γραμμές, το ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα στη Φινλανδία δεν έχει έκτοτε αμφισβητηθεί». Τόσο πριν όσο και μετά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα στον διαγωνισμό PISA το 2000, που έδωσαν στη σκανδιναβική χώρα την παγκόσμια πρωτιά, οι Φινλανδοί, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, εξέφραζαν και εκφράζουν την ίδια αυξημένη ικανοποίηση για το εκπαι-δευτικό τους σύστημα.
Οι μεταρρυθμίσεις που προετοιμάζει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας είναι σε ευρύ πεδίο της εκπαιδευτικής διαδικασίας: από τη μείωση –μέσω της ψηφιοποίησης– της γραφειοκρατίας μέχρι την εισαγωγή νέων αντικειμένων στο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και το σύστημα διορισμών.
Και, φυσικά, είναι ορθή η απόφαση για υπαγωγή της προσχολικής αγωγής στο υπουργείο Παιδείας. Επίσης, χρειάζονται αλλαγές και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τα αποτελέσματα των οποίων θα φανούν τουλάχιστον μία δεκαετία μετά την εφαρμογή τους. Ομως, υπό ποιους όρους θα αποφασιστούν όταν ο διάλογος στην Ελλάδα έχει καταλήξει «καραμέλα» στα επιτελεία των κομμάτων που υποστηρίζουν μετά βεβαιότητος πως εκείνα μόνο θα τα κάνουν καλύτερα από τους αντιπάλους τους;
Τελικά, όσο κουράζουν οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες κάθε νέας κυβέρνησης, άλλο τόσο έχουν καταλήξει «χιλιοπαιγμένο έργο» οι αναμενόμενες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Και τίποτε δεν προχωράει!
Πηγή: Η Καθημερινή
