Στην Πλαγιά Ικαρίας, ένα μικρό ορεινό χωριό του νησιού, οι γονείς τριών παιδιών νηπιαγωγείου και δημοτικού κάνουν κάθε μέρα τη διαδρομή προς το σχολείο, μετ’ επιστροφής. Πρόκειται για διαδρομή περίπου 16 χιλιομέτρων προς τον Αγιο Κήρυκο Ικαρίας – μια απόσταση που, εκ του νόμου, δικαιολογεί την κάλυψη, με δημόσια έξοδα, της μεταφοράς των παιδιών από και προς το σχολείο τους. Ωστόσο, ο σχετικός διαγωνισμός για να μισθωθεί ένα ταξί, τον οποίο προκήρυξε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, κατέληξε άγονος και φέτος και πέρυσι. Παρά την επανάληψη του ζητήματος, οι αρμόδιοι της Περιφέρειας δηλώνουν πως δεν μπορεί να βρεθεί λύση για τους μικρούς μαθητές της Πλαγιάς, με αποτέλεσμα να προτείνουν στους γονείς να μεταφέρουν οι ίδιοι τα παιδιά ή να πληρώσουν ταξί (όπως άλλωστε συνέβη και πέρυσι, χωρίς πάντως οι γονείς να έχουν λάβει τα προβλεπόμενα ποσά). Ομως, όλοι οι γονείς εργάζονται – γι’ αυτό και έχουν επιλέξει τα παιδιά να παρακολουθούν το ολοήμερο πρόγραμμα του σχολείου τουλάχιστον έως τις 4 μ.μ. Ετσι, τώρα οι διαμαρτυρίες τους απευθύνονται στα υπουργεία Εσωτερικών και Παιδείας.
Την ίδια στιγμή, στη Θεσσαλία αποφασίστηκε από τη Δευτέρα τα σχολεία να λειτουργήσουν με τηλεκπαίδευση, λόγω του φόβου από τα έντονα καιρικά φαινόμενα που αναμένονταν. Τα ποσοστά της συμμετοχής των μαθητών στα τηλεμαθήματα ήταν χαμηλό, φτάνοντας το ανώτερο στο 65% στη Μαγνησία. Αλήθεια, πώς ελήφθη η απόφαση για μαθήματα όταν «δεν έχουν καν μοιραστεί βιβλία, οι μαθητές δεν έχουν χωριστεί σε τμήματα, ο εξοπλισμός για την παρακολούθηση των μαθητών είναι συχνά κατεστραμμένος, οι εκπαιδευτικοί αδυνατούν να προσεγγίσουν τα σχολεία, ενώ σοβαρά προβλήματα υπάρχουν με τα δίκτυα και τη σύνδεση στο Ιnternet λόγω της πλημμύρας», όπως ανέφερε στη Βουλή η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μερόπη Τζούφη.
Τα δύο περιστατικά αποτελούν ψηφίδες ενός μηχανισμού χωρίς ευελιξία, ο οποίος αδυνατεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα εκεί όπου δημιουργούνται, και είτε μεταθέτει τις ευθύνες προς την κεντρική διοίκηση (στην περίπτωση της Πλαγιάς) είτε επιλέγει οριζόντιες λύσεις (για τα σχολεία της Θεσσαλίας).
Ας μην κουνάμε συνεχώς το δάχτυλο στους πολίτες για τις επιλογές τους, όταν επί δεκαετίες η τοπική αυτοδιοίκηση έχει μετατραπεί σε δεκανίκι των επιδιώξεων των κομμάτων της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Πηγή: Η Καθημερινή
