Η αισιοδοξία αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης.
- Η συνομιλία με αγνώστους (π.χ. στον δρόμο ή στα καταστήματα) μάς κάνει χαρούμενους.
- Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι κακά για όλους, αλλά μπορούν να έχουν κακές συνέπειες για εκείνους που εστιάζουν στην εικόνα και τη φήμη τους.
- Η μοναξιά επιδρά στην υγεία μας μέσω της εξασθένισης του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Η αισιοδοξία αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης.
- Η προσφορά δώρων ενεργοποιεί τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου και συχνά έχει μεγαλύτερη επίδραση στην ευεξία μας σε σχέση με το να ξοδέψουμε χρήματα για τον εαυτό μας.
- Η στέρηση ύπνου επιδρά (αρνητικά) στη διάθεσή μας, αλλά και στο πόσο αρεστοί γινόμαστε στους άλλους.
- Το περπάτημα στη φύση απενεργοποιεί τα κέντρα του εγκεφάλου τα οποία συνδέονται με το εμμονικό αναμάσημα αρνητικών σκέψεων που συνδέεται με την κατάθλιψη.
- Η καλοσύνη και η χαρά πάνε χέρι-χέρι.
Τα παραπάνω αποτελούν συμπεράσματα ενός ενδιαφέροντος ερευνητικού-εκπαιδευτικού προγράμματος του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το πρόγραμμα δεν είχε μόνο σκοπό να μελετήσει τους παράγοντες που επιδρούν στην ψυχική υγεία και ευεξία των φοιτητών αλλά και να παρέμβει για τη βελτίωσή τους. Ετσι, οι 228 εθελοντές-φοιτητές που έλαβαν μέρος στο μάθημα Science of Happiness (Η επιστήμη της χαράς) δεν έλαβαν μέρος σε εξετάσεις, ούτε βαθμολογήθηκαν. Αυτό που όφειλαν να κάνουν ήταν να παρακολουθούν το μάθημα και τα «εργαστήρια», να ακολουθούν τις οδηγίες των διδασκόντων και να απαντούν στα ερωτηματολόγια που τους δίνονταν ώστε να εκτιμηθεί η επίδραση των παρεμβάσεων στην ψυχική υγεία τους.
Η ανάγκη ύπαρξης ενός τέτοιου μαθήματος γίνεται φανερή από πλήθος μελετών. Χαρακτηριστική είναι αυτή που αφορούσε 37.500 φοιτητές από 140 πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο και η οποία έδειξε ότι ένας στους 5 φοιτητές έχει διαγνωσθεί με ψυχική νόσο, ενώ τα ποσοστά αγχώδους διαταραχής αγγίζουν το 88%. Αντίστοιχες μελέτες στις ΗΠΑ έδειξαν ότι ένας στους 10 φοιτητές έχει σκεφθεί την αυτοκτονία.
Τι διδάσκονταν όμως οι φοιτητές στο Μπρίστολ; Διδάσκονταν θετική στάση ζωής, ενώ οι παρεμβάσεις είχαν στόχο να τους αποσπάσουν από τη συνεχή ενασχόληση με τον εαυτό τους και να τους οδηγήσουν να ενδιαφερθούν για τους άλλους, να εστιάσουν στις φιλίες τους, να είναι ευγνώμονες για ό,τι έχουν.
Οσο για την αποτελεσματικότητα του μαθήματος, οι παρεμβάσεις αύξησαν όντως την ευεξία των φοιτητών, αλλά όχι για μεγάλο διάστημα. Δύο χρόνια αργότερα, μόνο οι φοιτητές που έκαναν στάση ζωής τις διδαχές του μαθήματος ανέφεραν καλή ψυχική υγεία και ευεξία. Και το χρήσιμο για όλους συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι η χαρά είναι σαν τη γυμναστική: διδάσκεται αλλά απαιτεί συνεχή εξάσκηση για να παραμένουμε σε φόρμα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
